Καρκίνος του Παχέος Εντέρου

Ο Καρκίνος του Παχέος Εντέρου είναι η 3η σε συχνότητα νεοπλασία διεθνώς. Είναι μία νόσος δυνητικά ιάσιμη εάν διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο, ωστόσο με την κατάλληλη χειρουργική και συμπληρωματική θεραπευτική αντιμετώπιση, το ποσοστό ίασης είναι υψηλό ακόμη και στο επόμενο στάδιο.

Η πιθανότητα να αναπτύξει ένας άνθρωπος καρκίνο στο παχύ έντερο εξαρτάται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι βασικότεροι παράγοντες κινδύνου είναι:

• Η ηλικία. Άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εκδήλωσης της νόσου και θα πρέπει να υποβάλλονται σε τακτικές προληπτικές εξετάσεις.
• Η παρουσία δυσπλαστικών πολυπόδων στο έντερο
• Το θετικό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου σε συγγενείς 1^ου βαθμού (κληρονομική προδιάθεση)
• Μακροχρόνια ελκώδης κολίτιδα ή νόσος του Crohn (φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου)

Περιβαλλοντικοί παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά και τους οποίους μπορούμε να τροποποιήσουμε προς όφελός μας είναι:

• Η διατροφή που περιλαμβάνει κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων επεξεργασμένου κρέατος ή/και κρέατος ψημένου σε υψηλές θερμοκρασίες. Αντίθετα, η κατανάλωση άφθονων φρούτων και λαχανικών έχει προστατευτική δράση.
• Το αυξημένο σωματικό βάρος και ειδικά το περιττό λίπος στην κοιλία (σπλαγχνικό λίπος).
• Η απουσία άσκησης και φυσικής δραστηριότητας
• Το κάπνισμα και η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ

Η νόσος πολύ συχνά αποτελεί την εξέλιξη προϋπαρχόντων πολυπόδων στο έντερο. Οι πολύποδες μπορούν να εξαιρεθούν είτε κατά την ενδοσκόπηση είτε με τοπική χειρουργική εκτομή, ανάλογα με τον τύπο τους. Η διαδικασία καρκινογένεσης, μετατροπής δηλαδή ενός πολύποδα σε κακοήθη όγκο, είναι χρονοβόρα, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα σημαντική τη διενέργεια τακτικού ενδοσκοπικού ελέγχου, με βάση τις σύγχρονες κατευθυντήριες οδηγίες.

Όλα τα άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω πρέπει να υποβληθούν σε κολονοσκόπηση και ακολούθως σε επανάληψη της εξέτασης ανά 2ετία / 5ετία ή 10ετία, αναλόγως των ευρημάτων. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, τόσο λόγω κληρονομικότητας όσο και της επιβλαβούς περιβαλλοντικής επίδρασης, πλήττονται ολοένα και συχνότερα άτομα νεότερης ηλικίας.  Σε περιπτώσεις λοιπόν θετικού οικογενειακού ιστορικού για καρκίνο του παχέος εντέρου, συνιστάται η έναρξη του προληπτικού ελέγχου να γίνεται σε μικρότερες ηλικίες, τουλάχιστον 10 έτη νωρίτερα από την ηλικία εμφάνισης της νόσου στο συγγενή 1^ου βαθμού.

Η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για ίαση της νόσου, ανάλογα με την εντόπιση και το στάδιο. Η επέμβαση συνίσταται στην αφαίρεση του τμήματος του εντέρου που περιλαμβάνει τον όγκο συγχρόνως με τους λεμφαδένες της πάσχουσας περιοχής (ογκολογική #κολεκτομή). Η #λαπαροσκοπική κολεκτομή, σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες πολυκεντρικές μελέτες, έχει απολύτως ίδια ογκολογική επάρκεια με το παραδοσιακό ανοικτό χειρουργείο, ωστόσο πλεονεκτεί σαφέστατα στην ταχύτητα μετεγχειρητικής ανάρρωσης και επανόδου στην καθημερινή δραστηριότητα αλλά και στη συχνότητα εμφάνισης συγκεκριμένων μετεγχειρητικών επιπλοκών.