Πώς αντιμετωπίζεται λαπαροσκοπικά η μετεγχειρητική κήλη;

Η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των περιπτώσεων για την μετεγχειρητική κήλη της κήλης δηλαδή που δημιουργείται επί της τομής μίας παλαιάς επέμβασης,  είναι η αποκατάσταση με τη λαπαροσκοπική μέθοδο από εξειδικευμένο χειρουργό.

Μόλις δοθεί αναισθησία στον ασθενή, πραγματοποιούνται πολύ μικρές τομές στη μία ή και στις δύο πλευρές πλαγίως της κήλης, ώστε να εισαχθεί το λαπαροσκόπιο (μικροκάμερα) και τα υπόλοιπα χειρουργικά εργαλεία. Στη συνέχεια, ο χειρουργός αναγνωρίζει το χάσμα της κήλης, ανατάσσει στη φυσιολογική του θέση το σπλάγχνο (λίπος ή τμήμα εντέρου) που βρίσκεται εντός της κήλης και ξεκινά την οριστική σύγκλειση του χάσματος της κήλης.

Πλην ελαχίστων πολύ μικρών κηλών (διάμετρος χάσματος < 1 εκ) όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ισχυρά μόνιμα ράμματα για να συγκλειστεί το κηλικό χάσμα,  ο κανόνας στην αποκατάσταση των μετεγχειρητικών κηλών είναι η τοποθέτηση ενός συνθετικού υλικού που θα ενισχύσει μόνιμα το κοιλιακό τοίχωμα και ονομάζεται πλέγμα. Η λαπαροσκοπική εφαρμογή του πλέγματος και η καθήλωση του με τέτοιο τρόπο ώστε να επικαλύψει το χάσμα της κήλης και να αποφευχθεί μελλοντική υποτροπή, απαιτεί εμπειρία, λαπαροσκοπική δεξιότητα και τη χρήση υψηλής ποιότητας καθηλωτικών υλικών. Με τη λαπαροσκοπική τεχνική, αποφεύγεται η εκ νέου δημιουργία τομών και χειρουργικών χειρισμών που είναι επώδυνοι για τον ασθενή, δεν τοποθετούνται σωλήνες παροχέτευσης, απαιτούνται ελάχιστα αναλγητικά και οι ασθενείς εξέρχονται τάχιστα του νοσοκομείου.

Μετά την επέμβαση, οι περισσότεροι ασθενείς επιστρέφουν στις δραστηριότητές τους μέσα σε διάστημα μίας έως δύο έως εβδομάδων, λαμβάνοντας μέτρα προφύλαξης (ζώνη κοιλίας) κυρίως κατά την πρώτη εβδομάδα. Σε κάθε περίπτωση  υπάρχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον υπεύθυνο ιατρό για οποιοδήποτε θέμα απασχολήσει τον ασθενή μέχρι την πλήρη αποκατάσταση.