Η ραγδαία ανάπτυξη της χειρουργικής της παχυσαρκίας, η τελειοποίηση των χειρουργικών τεχνικών και η εφαρμογή νέων επεμβάσεων οδήγησε σε αύξηση του αριθμού των επανεγχειρήσεων λόγω ανεπιτυχούς απώλειας βάρους ή εμφάνισης μακροπρόθεσμων επιπλοκών από παλαιότερες ή νεότερες επεμβάσεις που εγκαταλείφθηκαν σήμερα.
Οι βασικές αιτίες για την αναγκαιότητα επανεγχείρησης μετά από επεμβάσεις αντιμετώπισης κλινικά σοβαρής παχυσαρκίας είναι τρεις:
Είναι φυσικά δεδομένο πως τα ανωτέρω αίτια καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την αρχική (πρωτοπαθή) επέμβαση. Η ανεπιτυχής μακροπρόθεσμη απώλεια βάρους μετά την αρχική επέμβαση αποτελεί την κύρια αιτία επανεγχειρήσεων σε ασθενείς με κλινικά σοβαρή παχυσαρκία, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα εμφανές τόσο με ιστορικές πλέον επεμβάσεις, όπως η ενισχυμένη κάθετη γαστροπλαστική, όσο και διαδεδομένες επεμβάσεις του πρόσφατου παρελθόντος που ωστόσο δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, όπως ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος.
Η επέμβαση που θα διενεργηθεί για δεύτερη ή και για τρίτη (ενίοτε) φορά θα καθορισθεί από το είδος της αρχικής επέμβασης, τις πιθανές επιπλοκές που έχουν εμφανιστεί, την επιθυμητή απώλεια βάρους μετά τη νέα επέμβαση και φυσικά πάντα έχοντας ως προτεραιότητα την ασφάλεια του ασθενούς. Ως εκ τούτου η εξέταση από το χειρουργό παχυσαρκίας πρέπει να είναι επισταμένη και η τελική επιλογή να γίνει από ιατρούς με απόλυτη εμπειρία στον τομέα της βαριατρικής χειρουργικής.
Οι επεμβάσεις αυτές αποτελούν ξεχωριστή και απαιτητική χειρουργική οντότητα που απαιτεί εμπειρία και εξειδικευμένη υλικοτεχνική υποδομή. Ως εκ τούτου θεωρούνται ως ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της χειρουργικής της παχυσαρκίας, με μεγαλύτερη νοσηρότητα και θνητότητα σε σχέση με τις πρωτοπαθείς επεμβάσεις.
Έχοντας πραγματοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό επανεγχειρήσεων (> 100) λόγω ποικίλων αιτίων, με ανάλογη επιστημονική συγγραφική δραστηριότητα και έχοντας αναγνωριστεί από εξέχοντα επιστημονικά συγγράμματα επί του θέματος, μπορώ να προτείνω εξατομικευμένη λύση σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόβλημα για κάθε ασθενή.
