Διαφραγματοκήλη

Τι είναι η διαφραγματοκήλη;

Η διαφραγματοκήλη είναι μια συχνή πάθηση του πεπτικού συστήματος, κατά την οποία τμήμα του στομάχου μετακινείται προς τη θωρακική κοιλότητα μέσα από το διάφραγμα – τον μυ που χωρίζει το στήθος από την κοιλιά. Σε αντίθεση με άλλες μορφές κήλης, η διαφραγματοκήλη εμφανίζεται εσωτερικά, χωρίς εξωτερικό εξόγκωμα.

Υπολογίζεται ότι περίπου το 10% των ανθρώπων άνω των 40 ετών εμφανίζει διαφραγματοκήλη, ενώ το ποσοστό αγγίζει σχεδόν το 50% σε άτομα άνω των 70 ετών. Συχνά συνδέεται με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠΝ), καθώς η χαλάρωση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα επιτρέπει στα γαστρικά υγρά να επιστρέφουν στον οισοφάγο, προκαλώντας καούρες και δυσφορία.

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι διαφραγματοκήλης:
– Ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη: η πιο συχνή μορφή, όπου το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου και τμήμα του στομάχου μετακινούνται προς τη θωρακική κοιλότητα.
– Παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη: πιο σπάνια αλλά δυνητικά σοβαρότερη, καθώς τμήμα του στομάχου «σκαλώνει» δίπλα στον οισοφάγο και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές.

Ποια είναι τα συνηθέστερα αίτια της διαφραγματοκήλης;

Η εμφάνιση διαφραγματοκήλης σχετίζεται με πολλούς παράγοντες που αυξάνουν την πίεση στην κοιλιά ή επηρεάζουν τον οισοφάγο. Τα πιο συνηθισμένα αίτια είναι:

• Αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (λόγω χρόνιου βήχα, δυσκοιλιότητας, βαριάς άρσης βαρών).
• Αυξημένη συσπαστικότητα του οισοφάγου.
• Ηλικία άνω των 50 ετών.
• Παχυσαρκία.
• Κάπνισμα.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα της διαφραγματοκήλης;

Στις μικρές διαφραγματοκήλες, τα συμπτώματα συχνά απουσιάζουν και η πάθηση ανακαλύπτεται τυχαία σε εξετάσεις όπως η γαστροσκόπηση. Όσο όμως η διαφραγματοκήλη μεγαλώνει, μπορεί να προκαλέσει από ήπια έως έντονα ενοχλήματα, κυρίως εξαιτίας της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠΝ).

Ο κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας λειτουργεί κανονικά σαν «βαλβίδα» που επιτρέπει την είσοδο της τροφής στο στομάχι και εμποδίζει την παλινδρόμηση. Όταν χαλαρώσει, τα γαστρικά υγρά ανεβαίνουν προς τον οισοφάγο, προκαλώντας χαρακτηριστικά συμπτώματα.

Διαβάστε εδώ: Πώς μπορεί να υποτροπιάσει η διαφραγματοκήλη;

Συνηθέστερα συμπτώματα διαφραγματοκήλης:

• Δυσπεψία, φούσκωμα και δυσκαταποσία μετά τα γεύματα.
• Δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση).
• Ναυτία και αναγωγές, κυρίως σε ύπτια θέση.
• Οπισθοστερνικό άλγος (κάψιμο ή πόνος στο στήθος).
• Όξινες ερυγές (ρέψιμο) με αίσθηση όξινης γεύσης στο στόμα.

Διαφραγματοκήλη και καρδιά

Μεγάλες διαφραγματοκήλες μπορεί να προκαλέσουν πιεστικά φαινόμενα στο θώρακα. Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν:
– Αίσθημα βάρους και πίεσης στο στήθος
– Αύξηση της αρτηριακής πίεσης

Αυτά τα συμπτώματα συχνά μπερδεύονται με καρδιολογικά προβλήματα, γι’ αυτό είναι σημαντική η σωστή διάγνωση.

Διαφραγματοκήλη και αρρυθμίες

Ένα ακόμη φαινόμενο που μπορεί να παρατηρηθεί σε μεγάλες διαφραγματοκήλες είναι οι αρρυθμίες, κυρίως μετά από την κατανάλωση μεγάλων γευμάτων.

Διαφραγματοκήλη και δύσπνοια

Η δύσπνοια είναι επίσης συχνό σύμπτωμα, που μπορεί να συνοδεύεται από πόνο ή δυσφορία στο ανώτερο τμήμα του στομάχου και του θώρακα.

Πώς γίνεται η διάγνωση της διαφραγματοκήλης;

Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, χρησιμοποιούνται απεικονιστικές και ενδοσκοπικές εξετάσεις:

• Γαστροσκόπηση (ενδοσκόπηση ανώτερου πεπτικού): ελέγχει με κάμερα τον οισοφάγο και το στομάχι.
• Αξονική τομογραφία θώρακος και άνω κοιλίας: δίνει ακριβή εικόνα του μεγέθους της κήλης.
• Ακτινογραφία με βάριο: δείχνει τη δίοδο του στομάχου προς τον θώρακα.

Πώς αντιμετωπίζεται η διαφραγματοκήλη;

Φαρμακευτική αγωγή:

Σε αρχικά στάδια, η θεραπεία επικεντρώνεται στη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠΝ). Χρησιμοποιούνται φάρμακα που μειώνουν την οξύτητα και ανακουφίζουν από καούρες και δυσπεψία

Διαφραγματοκήλη και φυσική άσκηση:

Η ήπια αερόβια άσκηση (π.χ. περπάτημα, κολύμβηση, ποδήλατο) βοηθά στην ενδυνάμωση του διαφράγματος και στη μείωση των συμπτωμάτων. Η απώλεια βάρους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα είναι καθοριστική.

Διατροφή:

Η σωστή διατροφή μειώνει την ένταση των συμπτωμάτων. Προτείνονται:
– Μικρά και συχνά γεύματα αντί για μεγάλα
– Αποφυγή λιπαρών, τηγανητών και καυτερών τροφών
– Εφαρμογή μεσογειακής διατροφής με φρούτα, λαχανικά και ελαιόλαδο

Ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (λαπαροσκοπική – ρομποτική):

Σε μεγάλες διαφραγματοκήλες ή όταν τα συμπτώματα επιμένουν, εφαρμόζεται χειρουργική αποκατάσταση. Η επέμβαση περιλαμβάνει:
– Επανατοποθέτηση του στομάχου στη σωστή θέση
– Ενίσχυση του διαφράγματος
– Θολοπλαστική για την πρόληψη της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Ρομποτική Χειρουργική Διαφραγματοκήλης

Η ρομποτική χειρουργική αποτελεί την πλέον σύγχρονη και εξελιγμένη μέθοδο αντιμετώπισης της διαφραγματοκήλης. Το ρομποτικό σύστημα Da Vinci®, εγκεκριμένο από τον FDA, προσφέρει ακρίβεια, ασφάλεια και εξαιρετικά αποτελέσματα.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός κάθεται σε ειδική κονσόλα και χειρίζεται τους τέσσερις αρθρωτούς βραχίονες:
– Οι τρεις βραχίονες φέρουν χειρουργικά εργαλεία.
– Ο τέταρτος βραχίονας φέρει κάμερα υψηλής ευκρίνειας για τρισδιάστατη εικόνα.

Πλεονεκτήματα ρομποτικής χειρουργικής:

– Εξαιρετική ορατότητα ακόμη και στο μεσοθωράκιο.
– Ατραυματικός διαχωρισμός ιστών.
– Ακριβής συρραφή του διαφράγματος.
– Δημιουργία γαστρικής βαλβίδας (θολοπλαστική).
– Μειωμένη πιθανότητα επιπλοκών.
– Μικρότερες τομές και καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα

Μετεγχειρητική αποκατάσταση:

– Διάρκεια επέμβασης: περίπου 1 ώρα.
– Νοσηλεία: 1 ημέρα.
– Ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος.
– Ταχεία επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης

Η λαπαροσκοπική ή ρομποτική τεχνική εξασφαλίζει όχι μόνο το καλύτερο δυνατό χειρουργικό αποτέλεσμα, αλλά και μια γρήγορη και ανώδυνη μετεγχειρητική ανάρρωση.

Τι να περιμένετε μετά την επέμβαση

• Διάρκεια επέμβασης: περίπου 1 ώρα
• Νοσηλεία στο νοσοκομείο: συνήθως μόνο 24 ώρες
• Μετεγχειρητικός πόνος: ελάχιστος και εύκολα αντιμετωπίσιμος
• Επιστροφή στις δραστηριότητες: σε λίγες ημέρες
• Αισθητικό αποτέλεσμα: άριστο, χάρη στις μικρές τομές

Με τις σύγχρονες τεχνικές, η αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης γίνεται με υψηλά ποσοστά επιτυχίας, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο επιπλοκών και βελτιώνοντας ουσιαστικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.