Η κήλη είναι ένα «εξόγκωμα» που προβάλλει κάτω από το δέρμα του κοιλιακού τοιχώματος και οφείλεται στο πέρασμα περιεχομένου της κοιλίας (π.χ. λίπος ή τμήμα εντέρου) μέσω ενός χάσματος που έχει δημιουργηθεί στο συγκεκριμένο σημείο του τοιχώματος.
Οι κήλες μπορεί να οφείλονται σε κληρονομική προδιάθεση, άρση βάρους, παχυσαρκία, συνεχή βήχα, υπερτροφία προστάτη ή προηγηθείσες ανοιχτές επεμβάσεις.
Τα συμπτώματα της κήλης ποικίλουν και περιλαμβάνουν κυρίως ενόχληση, πόνο και τοπική διόγκωση. Σε περίπτωση που η κήλη είναι μικρή (σε αρχόμενο στάδιο), τότε αυτή μπορεί να διαπιστωθεί μόνο μέσω εξέτασης από χειρουργό. Αρχικά, το περιεχόμενο της κήλης μπορεί και επιστρέφει πίσω στην κοιλία (ανατάξιμη κήλη). Σε περίπτωση όμως που μπλοκαριστεί και δεν μπορεί να αναταχθεί, προκαλείται μια επιπλοκή των κηλών, η λεγόμενη περίσφιξη κήλης. Η επιπλοκή αυτή θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του οργάνου που υπάρχει εντός της κήλης (π.χ. νέκρωση εντέρου), γεγονός που μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι δε σημαίνει πως μια κήλη με λίγα συμπτώματα είναι πιο ακίνδυνη από μια κήλη με έντονα συμπτώματα. Επίσης, μια μικρή σε μέγεθος κήλη είναι πιο πιθανό να εμφανίσει περίσφιξη σε σχέση με μια μεγαλύτερη. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε κήλη θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση, η οποία πλέον σήμερα πραγματοποιείται και με τη λαπαροσκοπική τεχνική, μέσω δηλαδή μικρών τομών του κοιλιακού τοιχώματος, μεγέθους 0,5 – 1 εκ.
Ανάλογα με την εντόπιση των κηλών, αυτές χωρίζονται στις πιο κάτω κατηγορίες. Συχνά είναι δυνατό να συνυπάρχουν κήλες σε διάφορες εντοπίσεις σε έναν ασθενή και οι οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν συγχρόνως, ιδίως με τη λαπαροσκοπική τεχνική.
H βουβωνοκήληείναι η πιο συχνή κήλη και συναντάται κυρίως σε άντρες. Βρίσκεται στην περιοχή μεταξύ κορμού και μηρού και είναι δυνατό να υπάρχει δεξιά, αριστερά ή αμφίπλευρα. Σε περίπτωση που το περιεχόμενο της βουβωνοκήλης φτάνει ως τον όρχι, τότε η κήλη ονομάζεται οσχεοβουβωνοκήλη. Η επέμβαση για τη θεραπεία της βουβωνοκήλης διενεργείται σήμερα και λαπαροσκοπικά, μέσω δηλαδή τριών μικρών τομών του κοιλιακού τοιχώματος, μεγέθους 0,5 – 1 εκ.
Σε κάθε περίπτωση, το κενό του κοιλιακού τοιχώματος αποκαθίσταται με ειδικό συνθετικό πλέγμα, φιλικό για τον οργανισμό.
Η εξέλιξη της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης της βουβωνοκήλης και καθολικά αποδεκτή πλέον είναι η εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση της βουβωνοκήλης (TEP). Κατά την επέμβαση αυτή ο χειρουργός δε χειρουργεί μέσω της κοιλιακής κοιλότητας αλλά εν μέσω του κοιλιακού τοιχώματος. Το εξιτήριο πραγματοποιείται συνήθως μία ημέρα μετά το χειρουργείο.
Η κήλη των αθλητών ή σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι ουσιαστικά μια βουβωνοκήλη σε αρχικό στάδιο και προκαλείται από την έντονη καταπόνηση του κοιλιακού τοιχώματος της περιοχής μεταξύ κορμού και μηρού από τις αθλητικές δραστηριότητες. Η κήλη των αθλητών αντιμετωπίζεται όπως και η βουβωνοκήλη λαπαροσκοπικά με την τοποθέτηση συνθετικού πλέγματος.
Η μηροκήλη εμφανίζεται λίγο πιο χαμηλά από τη βουβωνοκήλη, στο μηριαίο δακτύλιο. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες και θεραπεύεται με την ίδια επέμβαση όπως και η βουβωνοκήλη, δηλαδή με τοποθέτηση πλέγματος, ανοικτά ή λαπαροσκοπικά.
Η ομφαλοκήλη εμφανίζεται στην περιοχή του ομφαλού και είναι αρκετά συχνή. Η ομφαλοκήλη αντιμετωπίζεται πλέον και λαπαροσκοπικά. Σε μεγάλες ομφαλοκήλες είναι απαραίτητη η τοποθέτηση από το χειρουργό συνθετικού πλέγματος (πάντα φιλικού για τον οργανισμό).
Η επιγαστρική κήλη ή κήλη λευκής γραμμής βρίσκεται στη μέση γραμμή του κοιλιακού τοιχώματος, μεταξύ ομφαλού και στέρνου. Η επέμβαση για την αποκατάσταση της επιγαστρικής κήλης πραγματοποιείται σήμερα και λαπαροσκοπικά. Κατά την επέμβαση τοποθετείται και εδώ συνθετικό πλέγμα για τη σύγκλειση του κενού του κοιλιακού τοιχώματος.
Μετεγχειρητική κοιλιοκήλη ονομάζεται η κήλη που αναπτύσσεται επί της τομής προηγηθείσας χειρουργικής επέμβασης. Η επέμβαση για την αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης πραγματοποιείται πλέον εύκολα λαπαροσκοπικά, μέσω δηλαδή τριών μικρών τομών του κοιλιακού τοιχώματος, μεγέθους 0,5 – 1 εκ, πάντα με την τοποθέτηση και καθήλωση συνθετικού πλέγματος.
Η παραστομιακή κήλη εμφανίζεται στο πλάι μιας κολοστομίας ή εντεροστομίας (παρά φύση έδρας) και αποκαθίσταται ενδεδειγμένα πλέον λαπαροσκοπικά με την τοποθέτηση συνθετικού πλέγματος.
